Inpakken maar

De dag voor ons trouwen kwamen de verhuisdozen binnen... de échte start van het inpakken. 

Nu waren we al een tijdje op kleinere schaal bezig: Voor de bezichtigingen is ons huis al een doos of tien ’slanker’ geworden en met de sleutel van ons nieuwe huis ophalen is een grote aanhanger meegegaan. In die aanhanger zat meubilair en tuingereedschap uit ons volkstuinhuisje, campingerei, heel veel gereedschap en nog veel meer schroeven en ander ijzerwaren. Wij zijn er nu al klaar voor om te overleven in ons huis tot onze spullen komen. 

Maar nu de rest nog. Ivan gaat nog een keer alleen die kant op om deel van Icey's geurtjes en toebehoren, de computer en kleding die kant op te brengen. Weer met grote aanhanger... dus ja wat laat je dan verder nog achter voor de verhuizer of wat neem je zelf mee? En nog belangrijker, wat kan je een paar weken missen. Voor Ivan zijn dat natuurlijk zaken als diverse reserve onderdelen zoals wieltjes voor onder meubels, kabels, enz die toch echt niet gemist kunnen worden. Terwijl ik natuurlijk veel belangrijkere bakspullen mee moet nemen om te kunnen bakken na mijn broodbakcursus daar. Hmm, gelukkig is de aanhanger groot. Scheelt de verhuizer weer een paar dozen sjouwen.

Ja ja, ik heb al een zuurdesembroodbakcursus (leuk scrabble woord?) geboekt in Zweden. Want als we daar aankomen vallen we natuurlijk in een groot gat, dus dat kunnen we maar beter opvullen toch? Nee serieus: ik kwam deze cursus van een dag tegen en het leek me super leuk een dagje aan de slag te gaan met iets wat ik leuk vind, en zo gelijk nieuwe mensen te leren kennen en te oefenen met de taal. Ook perfect is dat ik een nieuwe starter mee krijg, zodat ik zelf ook weer kan gaan bakken. Mijn ‘Harry’ is namelijk vorig jaar overleden. Nog wel even op zoek gaan naar een Zweedse naam voor onze gezinsuitbreiding.

Maar goed. Na een week pakken staan inmiddels in de huiskamer en werkkamer grote stapels met ingepakte dozen. Al een half jaar geleden werd er flink gespeculeerd op ons doos-inpak-systeem wat we zouden gaan aanhouden. De gok van de meesten was dat ik door voor doos op een lijst zou willen bijhouden, en Ivan willekeurig dingen in een doos zou willen gooien. Dat laatste klopte wel aardig, en ik vond alleen het op de doos aangeven wat er in zit en de ruimte waar het heen moet vermelden genoeg (wel het liefst aan vier kanten, zodat als ze opgestapeld staan je altijd kan lezen wat er in zit, ook als ze ‘verkeerd’ om staan). En toen kwamen de dozen… met hele lijsten er bij. Of we alsjeblieft de dozen wilden nummeren, en op de lijst per doos wilden vermelden wat er in zit voor de douane en de verzekering. Zucht… alle gokkers krijgen gelijk, maar niet omdat èèn van ons dat zo graag wilde.