Thuis in ons nieuwe huis!

En daar gaan we... ieder hoekje van de auto zit volgepropt, op naar ons nieuwe thuis.

De achterbank is naar beneden geklapt, en daar is een heuse luxe condo gebouwd voor Icey. Twee grote units (hondenkennels) vormen een waar radijsje: doordat we de ruimtes hebben gescheiden met een wandje (kartonnen schot) ontstaan meerdere luxe ruimtes. Gelijk achter de ingang zit de eetkamer, vandaar kan je rechtdoor de slaapkamer in (de reismand waarmee hij in en uit huis gaat). Als je rechtsaf slaat is een living met daar achter een stijlvolle natte ruimte (een kattenbak). De slaapkamer, eetkamer en living zijn bekleed met kussens en kleedjes, zodat het een gemoedelijke sfeer heeft. En toppunt is toch wel het dakterras te noemen, vanaf waar je uitzicht door de vooruit hebt. Wie wil dat nou niet?

Verder hielp het vooral dat we wat bij de dierenarts hadden gehaald om hem tot rust te brengen. En dat werkte. De eerste zes uur heeft hij eigenlijk alleen maar geslapen op een klein geluidje na als we checken of hij het nog wel deed. En daarna liet hij zich eigenlijk alleen horen als we langzaam reden. Dan klom hij op zijn dakterras, eiste een kroel door het gas heen op en deed even mee met onze discussie voor hij zich weer terugtrok. Pas het laatste uur werd hij echt wakker en was hij het zat. Overal werd gezocht naar vluchtroutes, maar Ivan had goed zijn best gedaan.

Ook voor ons zelf liep de reis voorspoedig. We hadden meer eten bij ons dan we op konden, maar de avondmaaltijd bleef steken bij taart van oma en salade van broerlief. Verder hadden we eigenlijk genoeg aan de snacks die we mee hadden. Hebben we toch een beetje vakantiegevoel.

Als we Zweden binnen rijden vallen we gelijk twee dingen op: de helderheid, scherpheid van en de hoeveelheid aan sterren die je hier kunt zien. Zo gaaf! En hoe heerlijk rustig het op de weg is. We kunnen het grootste deel met groot licht over de (snel)wegen scheuren, want er is gewoonweg geen verkeer dat er last van heeft.

Om vijf uur 's ochtends, na 15 uur kwamen we thuis aan. Best gek om van thuis te vertrekken en 1250 kilometer verderop weer thuis aan te komen. Die 1250km is doordat we een grensovergang naar Duitsland zonder controle hebben uitgezocht, en niet met een ferry de route hebben afgesneden... alles voor Icey.

Na een kop thee duikt Ivan, die toch het grootste deel heeft gereden, zijn bed in voor een paar uur, terwijl ik bij Icey op de bank bivakkeer. We hadden verwacht en bang katje te zien die alleen maar onder de dekens zou kruipen, maar daar is totaal geen sprake van. Hij verkent de kamer van top tot teen en zoekt ook naar vluchtroutes. Helaas voor hem mag hij voorlopig alleen even in de woonkamer, die goed afgesloten is, dus hij zit nog even aan ons vast. Vandaag maar even rustig aan doen.