Ivan heb ik maandag middag op het vliegtuig gezet. Kalmar airport is echt het meest schattige vliegveld ‘ever’. Een rood gebouwtje, met een restaurant wat van 11 tot 14uur open is, een miniwinkeltje en informatiebalie en een relaxte sfeer. Twee uur van te voren aanwezig is echt heel erg overdreven hier, maar wisten wij veel wat we konden verwachten? En nog even een koffie van te voren samen is altijd goed.
Ivan ging terug naar Nederland om de verhuizer te helpen met het inladen. Binnen twee uur zat al onze huisraad in in de container. Vooraf maakten we ons nog zorgen over de m3’s, want wat als we te veel zouden hebben. Nou, daar hadden we ons geen zorgen over hoeven maken, we zaten ruim onder de berekende m3’s gelukkig. Dus nu staat ons huis echt leeg. Nu nog twee weken wachten tot we onze spullen hier krijgen.
En terwijl Ivan van alles in Rotterdam regelt, vermaak ik me hier in Zweden. Het was vooral ook een goede oefening in het rustig krijgen van mijn hoofd. Dat hoofd is het afgelopen jaar zo in een actie modus gezet, dat ik eigenlijk niet zo goed niets meer kan doen. Mijn hoofd blijft maar signalen afgeven dat er van alles gedaan moet worden, maar eigenlijk valt dat nu wel even mee. Dus stil zitten op de bank, wat lezen of kroelen met de kat kost me nog best wat moeite. Dat de tijdelijke bank en stoelen ook echt voor geen meter zitten helpt ook niet, maar dan nog. Ik heb een bundel heerlijke feel-good-romans gekocht voor op mijn e-reader. Even gewoon in het Nederlands. En gister heb ik in één dag zo’n roman uitgelezen… we komen er wel.
Elke dag doen we ook nog wat nuttigs en actiefs. De dozen die hier al zijn zijn inmiddels uitgepakt, dat scheelt straks weer. En elke dag weer een ruimte van top tot teen schoonmaken om de oude geur eruit te krijgen. Wat aardig lukt, op de woonkamer na… toch ook maar hier met een dweil over het behang heen gaan. Wie weet helpt het.
Een boodschap doen in Nybro, een kwartiertje rijden verderop is ook geen straf. Stel je voor dat je ruim tien minuten over een landweg rijdt waar je 70km/h mag en je komt geen auto tegen! Ondertussen schijnt de zon op de kleurige bomen van het bos langs de weg. Ja deze week zien we de natuur echt veranderen in een mooi kleurenpallet, het is echt herfst. Langs de weg zie ik een korhoen en in de lucht zweeft een rode wauw. En de kleine weilanden met geiten, paarden of koeien, de rommelige boerderijtjes en keurige woningen wisselen de bomen mooi af. Het enige wat nog mist zijn overstekende herten of elanden, maar eerlijk gezegd ben ik blij dat ik die niet tegenkom met de auto. Nee, het stukje rijden is zeker geen straf.
En elke dag een stukje wandelen vanuit huis. Er zijn niet veel rondjes te lopen, want eigenlijk zijn alle doorgaande routes doodlopend, of te ver weg. Maar het is erg leuk om de omgeving te ontdekken en te genieten van de natuur.
Maak jouw eigen website met JouwWeb