Die ene doos…

Kunnen jullie je nog herinneren over hoe de discussie ging over wat wel/niet gemist kon worden? Er zijn dus heel wat dozen al met de aanhanger vooruit hierheen gekomen. Maar wat ik me niet meer herinner is of ik verteld had dat de aanhanger toen bij het wegen 50 kilo te zwaar woog. Ivan heeft daarop één doos nog in de achterbak weten te proppen, maar een andere doos is toen weer het huis ingegaan. Volgens hem de makkelijkst bereikbare. Hmmm… en laat dat nou net de doos zijn waar ik cruciale kookonderdelen in had gedaan. Zoals een goed broodmes….best handig om zelf gebakken brood mee te snijden. Nu is er de afgelopen weken geen dag voorbij gegaan waarop die ene doos weer ter sprake kwam… tsja, dat zat in die ene doos. Maar er is hoop, want morgenochtend komt de verhuiswagen hier… joepie!!!

De hoop was de slaapkamer af te hebben, maar het schuren en verven van de schrootjes kostte toch stiekem meer tijd. De vorige eigenaren vonden het geweldig om spijkers met bolkopjes te gebruiken die je dus blijft zien, wij dus niet. Daar heeft Ivan wel even op zitten vloeken om die allemaal er goed in te tikken. En wat een rot werk is dat! Het is net te laag om op een normale trap te staan, te hoog om zonder kramp in de nek vanaf de grond te kunnen verven. Maar wie niet lang genoeg is moet slim zijn… daar werd een oplossing voor gevonden. Het schuine deel staat nu twee keer in de lak, het dak zelf één keer, en de kozijnen zijn geschuurd en geplamuurd. Conclusie: de kamer is nog niet klaar. Dus die kamer houden we toch nog even leeg. 

Nu hebben we ook niet fulltime geklust, want er moest natuurlijk ook ontdekt worden of de lokale konditori van het volgende dorp een goede fika had, met Icey buiten gestruind worden, brood gebakken worden, enz. Ondertussen zien we het ook echt herfst worden. Diverse bomen zijn al echt kaal en de grond ligt dan ook al vol met blad. Van de week was het zelfs al -5C ‘s ochtends tijdens de ochtendwandeling met Icey, wat mooie rijp op het gras opleverde. Er lijkt ook een beest in het gras gewroet te hebben, wat zou dat geweest zijn? We hebben geen idee. Langs de weg zijn de sneeuwstokken ook al geplaatst. Zweden maakt zich op voor de winter. En als de dagen korter gaan worden gloeit het glasrijk op. Afgelopen weekend was het namelijk een festival ‘Glasriket glöder’. En wij hebben meegedaan aan een maaltijd bij de lokale glasfabriek voor mensen uit de omgeving. We zaten daar wel met 100 man! We zijn aangeschoven naast een stel die uit deze regio komen en vooral de man wist ontzettend veel te vertellen, terwijl hij ons ook volledig uithoorde. Was erg gezellig!