Icey

Ja, ik neem de boel maar even over. Regelmatig hoor ik jullie mijn baasjes vragen hoe het mij gaat. Nou, zo makkelijk heb ik het allemaal niet hoor! Een dag uit het leven van een kat zeg maar…

Al maanden voelde ik dat het figuurlijke onweer in de lucht hing. Er gaat wat gebeuren, maar wat? Tot zo'n anderhalve maand geleden… Ik werd gewoon gedrogeerd, in een hok in zo’n bulderbeest gegooid. Het was dat ik te moe was om mijn oogleden te vaak en te lang op te tillen, anders had ik de boel wel even afgebroken. Hoe durven ze!

Vervolgens kom ik in een vreemd huis, met vreemde luchtjes en nog heel kaal. Mijn personeel had wel wat bekende geurtjes in de woonkamer gezet, maar het was toch vreemd. Ok, ik geef toe, het was ook wel interessant om alles te ontdekken, dus ik begon snel mijn eerste inspectieronde. In het begin mocht ik alleen maar in de grote kamer beneden komen. Dan merk je dat flink zeuren helpt: iedere dag kreeg ik het voor elkaar dat er een deur extra open ging in huis. Ja, ja, binnen anderhalve week was het hele huis gewoon van mij. Dat ze dat maar beseffen. Alleen 's nachts sluiten ze me nog in de grote kamer. Hmmm, weet niet of ik dat er nog uit krijg bij ze.

En na anderhalve week was ik echt wel toe aan een frisse neus. Nou, dan werkt het het beste om gewoon heel vervelend te gaan doen. Even de baas bijten, spullen van tafel te gooien, hele dagen zeuren... En dan vanzelf krijgt het vrouwelijk personeel medelijden en gaat ze analyseren dat ik vast weer wat uitdaging nodig heb en naar buiten wil. Ja duuhhhh! Dus ook dat is inmiddels gelukt. Daarover later meer. 

Na een week of drie werd ik ineens een paar uur opgesloten in de kamer waar de baasjes slapen. Ja echt! Ik werd er heen gelokt met wel een heel lekkere snack, maar toen ging de deur dicht. Pas een paar uur later, na een hoop gestommel, vreemde stemmen en andere onverklaarbare geluiden mocht ik de kamer weer uit. En toen kwam ik toch in een puinzooi terecht, maar wel met allemaal fijne bekende geurtjes. En mijn favoriete bankbed was er weer. Oh heerlijk. eindelijk heb ik toen weer een nacht goed geslapen op mijn vaste slaapplek.

Inmiddels heb ik mijn routine redelijk gevonden. 's Ochtends hoor ik geluiden die er op duiden dat het personeel op moeten staan. Zo'n herriegeluid dat op vaste tijden uit hun handscherm komt. Dat is voor mij ook tijd om me uit te rekken en me langzaam naar de deur te begeven. Ze zijn meestal niet zo snel, het duurt meestal wel een kwartier voordat ze eindelijk eens naar beneden stommelen. En als het langer duurt ga ik wel even zeuren, alhoewel ik het idee heb dat ze me hier niet zo goed horen vanuit bed als vroeger.

En dan gaat eindelijk die deur open. Ik eis een kroel op van het vrouwelijk personeel (die is meestal het eerste beneden), en loop dan naar boven om het mannelijk personeel een kroel te geven en aan te manen om ook in actie te komen. En dan snel weer naar beneden om te vertellen dat het nu toch echt tijd is om mijn territorium te inspecteren. Nou, dat is echt wel interessant. En spannend. Eigenlijk vind ik dat ik wel zonder dat tuigje kan. Dus iedere keer zeur ik om naar buiten mee te mogen en probeer dan onder dat tuigje uit te komen, maar helaas, ze zijn niet te vermurwen.

Mijn basis territorium is al zoveel groter dan ik tot nu toe gewend was, met spannende muurtjes, heel veel vogels en insecten. Maar, ik laat me afleiden... de inspectieronde gaat over de stenen muur, langs het hek, en weer terug langs de oprit met de buren, of andersom. En dan het binnenterrein nog controleren op indringers. En soms zie ik ook echt wel wat spannends, waar ik toch echt sluipend op af moet gaan. Zo'n lekker hapje met vleugels. Dat zou ik best wel willen proberen. Maar pfff, dat personeel he. Die kunnen echt niet normaal sluipen. Dus tijdens het sluipen kijk ik regelmatig verstoord om om te kijken waarom er nu weer zo'n gestamp moet zijn. Regelmatig gebeurt het dan ook dat mijn prooi al letterlijk weer gevlogen is. En dan is het stiekem ook wel leuk om terug te pesten door dwars door bosjes te lopen. Maar we houden ook pauzes hoor tussen de inspecties. Het leukste is als beide baasjes samen buiten zijn. Dan laten ze me heen en weer rennen tussen hun twee. 

En ook hier geldt dat ik van mening ben dat ik echt wel een groter territorium aankan. Dus ik blijf het proberen. En ook daar boek ik toch successen. Inmiddels ben ik al op het harde deel aan de voorkant geweest, en kom ik zo'n 50 meter naar links en naar rechts. Naar links is eigenbelang van personeel, kunnen ze gelijk dat papierspul uit zo'n doos halen, naar rechts vind ik echt mega interessant, want daar steken af en toe van die vierbenige springbeesten over met witte konten (hertjes zeggen de baasjes). En heel af en toe wordt het echt te spannend. Dan komt er zo'n herriebak op wielen te dicht bij, komen er vreemde mensen voor bij, blaft er een hond dichtbij. Dan sleep ik de baasjes snel weer mee naar binnen.

Nou je snapt dat ik daarna wel moet bij komen. Dat is hier ook wel mooi… er zijn genoeg slaapplekjes. Naast het vrouwelijk personeel op een stoel terwijl zijn mijn lekkere eten verdiend, op een van de banken, in mijn mandje, op mijn paal. Ja, je hebt af en toe wat afwisseling in je slaaphouding nodig en zo kan je gelijk het meest zonnige en warme plekje uitzoeken. In het andere huis was ik na twee uur wel echt uitgeslapen. Nu heb ik dan hoogstens 15 minuten een welverdiende toiletpauze, eetpauze. En een kort moment om naar mijn vogelscherm te kijken en me te verlekkeren aan al die gevleugeld hapjes, maar dan moet ik toch echt nog weer een paar uur slapen voor ik echt wakker wordt en ik toe ben aan mijn volgende inspectieronde.

Rond een uur of 4-5 ‘s middags vind ik dat mijn personeel mij moet vergezellen naar de bank. Die met warmtemat. Ik neem dan de middelste helft in en manmens krijgt een kwart aan de ene kant en vrouwmens een kwart aan de andere kant. Het kleedje er tussen in, zodat ik eronder kan. Een van hen het liefst met de benen dwars over de bank, zodat ik een steuntje heb… ja, dat is pas gezelligheid.

Menspersoneel dat mij kent weet hoe verlekkerd ik ben aan ‘blikkie’. Mijn dagelijkse portie natvoer. Ook dat is hier nog lekkerder geworden, de kwaliteit is een stuk beter. Mijn personeel heeft ook geprobeerd echt vers vlees voor me te kopen, maar ik verlaag me toch echt niet aan rundvlees, als ik tegenwoordig lekker vis, ganzenlever en lam al krijg! Dat heb ik dus gewoon laten staan. Maar wat ik eigenlijk wilde zeggen: tegenwoordig verkies ik toch echt een inspectieronde boven dat blikkie… en dat laat ik merken ook. Nou ja, verkies boven…. Ik wil eerst naar buiten en dan mijn pauze, zodat ik daarna echt uit kan. En dus merk ik ‘s avonds vaak niet eens meer als ze dan naar hun eigen slaapplek gaan. Mijn dag is al echt klaar.