Soms zit het mee, soms tegen… Hele lijsten, vele avonden en veel denkwerk. Je denkt zo goed voorbereid te zijn en alles uitgezocht te hebben. En dan kom je toch nog wat onverwachts tegen… veel leuke dingen, maar af en toe ook wat baaldingen. De thema’s in de titel waren behoorlijk leidend deze week… Toch best veel weer wat er tussen de blogs in gebeurt. En de vorige week was natuurlijk gewoon even een creatieve uitwijding, de laatste update was van anderhalve week geleden alweer. Eens kijken of we jullie een beetje kunnen bijpraten.
Terwijl we een beetje aan het ‘nabalen’ waren na het bericht van de SFI, en ons erbij neergelegd hadden dat we dat even moeten afwachten, kwam de volgende leuke mededeling. De uitgebreide versie zal ik jullie besparen, maar kort gezegd komt het er op neer dat beide landen beslag leggen op mijn loonbelasting. Een uitzondering op een uitzondering in het verdrag tussen beide landen die door beide belastingdiensten ten gunste van henzelf wordt geïnterpreteerd. Het resultaat: ik heb wat juridische lessen op internet gehad, wetsteksten gestudeerd, een verzoek tot onderling overleg ingediend, gedoe met de zorgverzekering opgestart, en het gedoe met het werk loopt nog. Drie avonden die ik veel liever op een veel gezelligere manier had doorgebracht zat ik te ploeteren achter de laptop. Zucht. Die had ik niet helemaal zien aankomen. En dus resulteerde het in behoorlijk wat frustratie. We gaan er gewoon wel weer uitkomen, maar pfff, dit had wel overgeslagen mogen worden. Acht ja, het hoort er bij denken we dan maar. Voorlopig is het weer even rustig en is de boel weer stabiel.
Dus konden we redelijk rustig het weekend in. We zijn opgestaan met temperaturen onder nul, strak blauwe lucht en mooie winterse taferelen door het rijp. Dat vraagt om een rondje buiten zijn. Dus zijn we zaterdag richting Kalmar gereden en hebben we daar heerlijk gewandeld. Rijp op het gras, uitzichten over de zee, genoeg vogels en lekker weer. Wat wil je nog meer? En daarna nog even naar de winkels. Het idee was om verf te halen bij de verfwinkel, maar helaas, die is op zaterdagmiddag gesloten. Wat wel lukte was het ophalen van onze nieuwe bureaustoelen. Die van ons waren nog uit de vorige eeuw, en we hadden 1 van de twee zelfs al achtergelaten op de Rotterdamse stort. En een paar weken eerder zagen we een hele mooie, niet te kat-gevoelige stoel. Wel wat prijzig, dus we gingen er nog even over nadenken… En toen kwamen de black friday reclames…. En precies die stoel, en dan ook alleen in de door ons gewenste kleur was flink in de aanbieding. En dus hebben wij nu twee mooie bureaustoelen staan, die we met ons drieen moeten delen.
Daarna was het tijd om te kijken of we de koffers , toilettassen en andere reisartikelen nog konden vinden. Want zondag vlieg ik naar Nederland. Vanuit ons schattige vliegveld met een tax free shop van 2m2, loop je over de baan naar het vliegtuig, en dan met het trappetje het vliegtuig met wel een plaats of 70 in. En dan naar Stockholm om daar over te stappen naar een iets groter vliegtuig van zo’n 180 man naar Schiphol. Beide vliegtuigen zitten goed vol en ingeklemd luister ik heerlijk naar een luisterboek tot ik geland ben. Met alleen handbagage ben ik zo buiten waar mijn zus me opwacht p de kids and rode strook… op maps heb ik de locatie zo gevonden, maar uhm, ik sta tussen de winkels in Der haak waar geen auto’s moeten komen. Ze is dus recht boven me… nu nog even puzzelen hoe ik bij haar kom.
Deze week is de overdracht van ons huis daar. Best spannend toch wel. Want wij hebben echt ons best gedaan het zo goed mogelijk achter te laten. De kopers hebben echter een plaatje in hun hoofd van een perfect huis. En het was een perfect huis… voor ons, maar niet alles was perfect voor hun, en dat gaf even een gespannen sfeer. Maar er is getekend en ik hoop oprecht dat zij er echt een perfect huis voor zich zelf van kunnen creëren.
Verder ben ik deze week overdag op het werk. Het is alsof ik niet weggeweest ben en er vorige week nog was. Behalve dan dat iedereen toch wel even een praatje kwam maken. En fijn om mensen weet even te zien en te spreken. Ik ben weer op de hoogte van de laatste roddels (waren er helemaal niet zo veel), er zijn goede besprekingen geweest en ben nog even bij de keet van een riool renovatie geweest.
De avonden waren sociaal. Even langs oma die helemaal gelukkig was met haar aanstaande verhuizing, langs mijn ouders en eten met goed bevriende collega’s. Dit alles vanuit het huis van zus en haar familie, wat natuurlijk ook super gezellig en fijn is. Door mijn hoofd spoken nog vele andere namen die je dan wel zou willen langs gaan, en dan is een midweek best kort.
En dan ’s avonds voor het slapen gaan natuurlijk nog even met Ivan bellen. Die me vertelt dat ie bezig is met de lamp in mijn werkkamer (waar ik bedacht had dat het wel tof zou zijn als er een mooi frame om heen kwam wat hij zou maken), de kast in de slaapkamer, en 1001 andere kleine dingen. En donderdag ochtend kreeg ik de meest mooie winter plaatjes door… het heeft gesneeuwd!
Oh ja, nu vergeet ik de kaas bijna! Want ik had van mijn werk anderhalve kilo oude gevacumeerde kaas mee gekregen, omdat ze weten dat ik dat het liefst op brood eet en van mij gehoord hadden dat Zweden toch gewoon niet zo goed is in kaas. En dat was dus op. En dus dacht ik een nieuwe voorraad te halen. Uitgezocht of het mee mocht het vliegtuig in, dat mocht maar advies was wel in het ruim.
En dus ging ik vrijdag mijn bagage inchecken. Overal zie je dan korte rijen op Schiphol en mensen die zelf hun bagage inchecken… behalve bij onze vertrekhal. Er was een storing daar, en dus stond ik een uur in de rij. Ach, ik was ruim op tijd, dus dat was geen probleem. Ik had zelfs nog tijd voor een koffie. Maar ons vliegtuig zelf had vertraging, uiteindelijk stegen weer drie kwartier later op dan gepland waardoor ik mijn aansluiting miste. Dus naar de service balie en vooral proberen rustig te blijven. Vooral als ze dan zeggen dat de volgende vlucht pas over twee dagen gaat. Shit. Snel nadenken, welke voorbeelden liggen er nog meer in de buurt. We kijken samen en we vinden een vlucht die nog niet vertrokken is en waar ik zo op zou kunnen stappen… als ik geen bagage in het ruim zou hebben gehad. Maar ze zoekt even verder en er gaat voor later nog een vlucht die kant op. Ivan moet wel twee maal zo lang rijden… maar ik slaap vanavond thuis.
En de kaas: dat is denk ik de laatste keer dat ik dat koop als ik met het vliegtuig ben. We gaan toch maar echt Zweeds worden.
Maak jouw eigen website met JouwWeb