Hoe dat kon komt even verderop. Want we zijn eerst nog heerlijk gaan wandelen. Ons huis ligt langs een langeafstandswandelroute. En we dachten dat pas een stuk te volgen. Wel met veiligheidsvestjes aan, want er wordt flink gejaagd bij ons in de buurt. De dag ervoor was er duidelijk een drijfjacht gaande… bordjes met “we jagen, pas op voor de honden” stonden langs kilometers weg. Na ruim een uur zijn we van de route afgeweken, want de originele route kan je een paar dagen volgen, maar wij willen toch een keer terug naar huis vandaag, en lopen graag rondjes. Dus na een ruim uur lopen gaan we niet dezelfde weg terug, maar steken we door. Ik heb de route opgenomen in Komoot, dus wie wil kan hem hier een keer nalopen. Een korte omschrijving zal ik vast geven:
Het eerste deel is langs een schattig stroompje met een oude, door vrijwilligers opgeknapte, maalmolen richting de lokale badplaats. Echt waar, die heeft bijna ieder dorp wel hier. Dan richting een leegstaand vervallen huis en de ruïnes van een oude boerderij waarna je het meer afgelegen bos induikt. Onderweg kom je diverse sporen tegen van oude landgrenzen waarbij ze gepoogd hebben de vele keien uit het land te verwerken tot muurtjes. Inmiddels wordt het pad steeds smaller, tot je een soort single track hebt voor mountainbikers, maar dan wat meer overgroeit. En vervolgens kom je weer op een wat meer open pad. En daar is dan ook het moment om af te wijken van de originele route, er loopt een pad richting het zuidoosten die we volgen, en ook dit wordt weer even zo’n overwoekerd singletrack. En dan komen we bij de hoogspanningsmasten. Daar is alles gerooid en dus redelijk vlak en kan je prima lopen, toch?
Jaja… bij de hoogspanningsmasten kom je eerst langs een zeer drassig stuk grond. Goed uitkijken waar je loopt, want anders zak je zo 30cm (of misschien wel meer) weg. Uh, ja, ik spreek uit ervaring. Met een beetje moeite kan je om het oude (niet meer in gebruik zijnde) prikkeldraadhek lopen en het smallere deel van het slootje overspringen. Maar dan wordt je wel weer beloond. Over een werkpad langs de hoogspanningsmasten (ze zijn nu ook bezig met de aanleg van een nieuwe parallel lopend trace) is het heerlijk doorstappen… Dus slaan we natuurlijk niet af, maar gaan we vol goede moed door. Tot we bij een echt moeras deel komen, overal zien we riet staan. Hmmm, kunnen we er niet overheen en kunnen we er niet doorheen, dan moeten we er omheen… het is bijna het liedje van de berenjacht. Coniferen houden niet van water, dus daar kunnen we goed lopen. Fijn, opgelost! Dachten we…. Want we komen weer een sloot tegen, en die wordt niet smaller en lijkt ook ons alleen verder van huis te willen leiden. Dus zoeken we een smal stuk op en dan maar springen… We redden het. Ik geef toe, wel met een kleine verkorting van de afstand door een flinke steen in het water te leggen.
Twee en half uur verder zijn we thuis, moe en voldaan.
Ondertussen kijken we natuurlijk ook naar banen. Voor Ivan is het afwachten echt op het voorjaar dat het groenwerk weer losbarst, maar elke dag wordt er wel even gekeken of er interessant werk is. Ook ik had wat haakjes uitgegooid en had zowaar even beet. Ik mocht twee maal op gesprek komen. Super leuk bedrijf, leuke gesprekken. En samen met een andere kandidaat was ik zelfs door naar het referentenonderzoek. Iets wat in Nederland redelijk uit is, maar in Zweden nog heel erg normaal. En het was nog een flink onderzoek ook: 3 mensen mochten 21 vragen over mij beantwoorden. Ik kreeg super mooie terugkoppelingen van de referenten, maar helaas kozen ze na veel twijfel toch voor de andere kandidaat die meer ervaring had. En dus, hier is hij: teleurgesteld dat ik het niet geworden ben, maar tegelijkertijd trots dat ik toch maar even, in het Zweeds, zo ver gekomen ben! En het mooie is wel dat er een recruitment bureau tussen zat, die ook erg enthousiast was en me contactgegevens graag houdt. Wie weet levert het toch nog wat op.
Woensdagmiddag ben ik eens langs de bibiotheekbus gelopen die hier iedere week een uurtje stopt. Een abonnement bij de bibliotheek is hier gratis, super toch? En het assortiment van de bus was niet super veel, maar ach, best leuk om eens te proberen. Dus kwam ik thuis met een bibliotheekkaart, een leesboek, een bladerboek en wat tijdschriften.
Donderdagmiddag zijn er werkzaamheden aan het stroomnet, dus moet ik verplicht eerder stoppen met werken. Mooie reden om samen naar Kalmar te rijden om wat noodzakelijk regel-en shopwerk te verrichten.
En als Ivan dan een avondje zijn digitale landerijen gaat onderhouden, probeer ik weer een stukje te haken, lees ik een paar hoofdstukken, maak ik een paar logische puzzels, kijk ik een filmpje, of… ja, dat zien jullie nog wel. Icey sluit aan bij het warmste plekje… zijn verwarmde troon naast Ivan op de tweede bureaustoel of bij mij op de bank.
En het verslag eindigen we weer zoals we begonnen: met een wandeling. Iets minder lang en avontuurlijk, maar we hebben weer een nieuw natuurgebiedje ontdekt. Vlak bij, en dus weer heerlijk gestruind in het bos!
Maak jouw eigen website met JouwWeb